خدایا! شکر و هزار شکر، که با زنده شدن اسلام واقعى و این انقلاب، ما را دو مرتبه زنده کردى. و حیاتى دیگر دادى. و زندگانى از حالت پوچى به حالت هدف‏دار برگشت. و آن هدف، رسیدن انسان به رشد و تکامل و رسیدن به معراج و سیر الهى است.

 خدایا! خداواندا! اول از تو مى‏خواهم که این بنده‏ى گناهکار خودت را ببخش. که اگر تو من را نبخشى و نیامرزى چه کسى مى‏خواهد ببخشد؟

 خدایا! من ازگناهان گذشته‏ى خودم توبه مى‏کنم. و امیدوارم که مورد عفو و بخشش تو قرار بگیرم. خدایا زمانى من در گمراهى و نادانى بسر مى‏بردم. تو بر ما منت گذاشتى و این چنین رهبرى روشن و قاطع و آگاه به ما دادى، که ما را دو مرتبه زنده کرد. و مفهوم زندگى و زنده کردن رابه ماآموخت.

 خداوندا! از تو عاجزانه مى‏خواهم این امید مستضعفین جهان را که فرعونیان زمان، با شنیدن نامش بر خود مى‏لرزند، تا ظهور ولى عصر، امام زمان«عج» نگاه دارى.

 خدایا! زمانى من دنیا را پوچ و بى ارزش مى‏دانستم و از خودم و زندگى و انسان‏ها بدم مى‏آمد. همیشه پیش خود فکر مى‏کردم چرا ما را آفریده‏اى و چرا نام ما را انسان گذاشته‏اى؟ در صورتى که در عمل زندگى ما از حیوان هم بدتر است. خوب که فکر مى‏کنم و به زندگى روزمر? خودم و اطرافیانم نگاه مى‏کنم، مى‏بینم زندگى ما همچون حیوانات، بلکه بدتر است. چراکه ما هم مانند حیوانات فقط به فکر خوردن و خوابیدن و رشد ظاهرى کردن و بعد هم ازدواج کردن و بعد تشکیل خانواده دادن و بعد از چند سال پیرى و بعد هم مردن می‌گذرد. در صورتى که  اگر دقت کنید درست حیوانات هم همین زندگى را دارند.