معبودا، می‌نگرم قلب سیاه دشمنان را، می‌نگرم قلب شفاف امام را؛ آنگاه می‌گویم از ژرفای وجودم که «ای رحمان و ای کریم، نگهدارش!» خدایا، وجود مرا برای لقای خودت و رساندن عاشق به معشوق آماده ساز، که من این را فقط در لقای تو یافتم و به تمامی محتوا، آن را در شهادت در راه تو دیدم. بارالها، مرا به سوی خود ببر که همة عاشقان تو به سوی تو خواهند آمد، آمدنی که در آن شناخت و انتخاب است، آمدنی که عاقبت عاشقان هم بدانجا خواهد بود. لذا می‌گویم: «ای مهربان، ببر مرا که من نیز عاشق تو هستم.» خدا، از چه بگویم؟ آیا بجز در دل چیز دیگری هم دارم؟ از بزرگی گناهم یا از پهنای بخشش و کرم تو، از کمی طاعتم یا از فراوانی معصیتم، از سیاهی قلبم یا از غالب بودن نفسم، از چه بگویم؟ و در اینجاست که دست نیاز به سوی تو بلند می‌کنم و از اعماق وجودم می‌گویم که «ای بخشندة مهربان، کرمی در حق من کن و نیز مرا ببخش و مرا در صف عاشقانت قرار بده!» دوستان و رفقا و برادران مرا و آنانی را که مخلص درگاه تو هستند همچنان در صراط خودت حفظ بفرما!... و عاقبت این نهضت اسلامی را ظهور مهدی(عج) قرار ده. بارالها، وحدت را بین مسلمین آنچنان محکم گردان که هیچ صاعقه‌ای نتواند در آن مؤثر افتد.