آقا امام زمان کی می یاد؟

در یکی از ملاقاتهایی که حضرت امام (ره) با خانواده ی شهدا داشتند ، فرزند شهیدی 3-4 ساله را برای تبریک خدمت حضرت امام آوردند کودک در آغوش ایشان با حالتی معصومانه پرسید: " آقا امام زمان کی می آید؟" حضرت امام که از پرسش کودک تعجب کرده بود ، علت این سوال را از همراهان کودک جویا شد. دایی کودک گفت: بارها شده است که این کودک از مادر خود می پرسد: پدرم کی می آید؟ و مادرش هم در پاسخ می گوید: آن روزی که امام زمان (عج) بیاید پدر هم همراه امام زمان(عج) خواهد آمد.

معبودا، می‌نگرم قلب سیاه دشمنان را، می‌نگرم قلب شفاف امام را؛ آنگاه می‌گویم از ژرفای وجودم که «ای رحمان و ای کریم، نگهدارش!» خدایا، وجود مرا برای لقای خودت و رساندن عاشق به معشوق آماده ساز، که من این را فقط در لقای تو یافتم و به تمامی محتوا، آن را در شهادت در راه تو دیدم. بارالها، مرا به سوی خود ببر که همة عاشقان تو به سوی تو خواهند آمد، آمدنی که در آن شناخت و انتخاب است، آمدنی که عاقبت عاشقان هم بدانجا خواهد بود. لذا می‌گویم: «ای مهربان، ببر مرا که من نیز عاشق تو هستم.» خدا، از چه بگویم؟ آیا بجز در دل چیز دیگری هم دارم؟ از بزرگی گناهم یا از پهنای بخشش و کرم تو، از کمی طاعتم یا از فراوانی معصیتم، از سیاهی قلبم یا از غالب بودن نفسم، از چه بگویم؟ و در اینجاست که دست نیاز به سوی تو بلند می‌کنم و از اعماق وجودم می‌گویم که «ای بخشندة مهربان، کرمی در حق من کن و نیز مرا ببخش و مرا در صف عاشقانت قرار بده!» دوستان و رفقا و برادران مرا و آنانی را که مخلص درگاه تو هستند همچنان در صراط خودت حفظ بفرما!... و عاقبت این نهضت اسلامی را ظهور مهدی(عج) قرار ده. بارالها، وحدت را بین مسلمین آنچنان محکم گردان که هیچ صاعقه‌ای نتواند در آن مؤثر افتد.

خدایا، تا به کی در این دنیا تابع نفسمان باشیم؟ دیگر می‌خواهم فرار کنم از این درون و فریاد برآورم که «عاشقم!» و فریاد زنم که «دیوانه‌ام!» بله عاشقم، عاشق راه خدا؛ دیوانه‌ام، دیوانة کشته شدن در راه خدا.

خدایا! شکر و هزار شکر، که با زنده شدن اسلام واقعى و این انقلاب، ما را دو مرتبه زنده کردى. و حیاتى دیگر دادى. و زندگانى از حالت پوچى به حالت هدف‏دار برگشت. و آن هدف، رسیدن انسان به رشد و تکامل و رسیدن به معراج و سیر الهى است.

 خدایا! خداواندا! اول از تو مى‏خواهم که این بنده‏ى گناهکار خودت را ببخش. که اگر تو من را نبخشى و نیامرزى چه کسى مى‏خواهد ببخشد؟

 خدایا! من ازگناهان گذشته‏ى خودم توبه مى‏کنم. و امیدوارم که مورد عفو و بخشش تو قرار بگیرم. خدایا زمانى من در گمراهى و نادانى بسر مى‏بردم. تو بر ما منت گذاشتى و این چنین رهبرى روشن و قاطع و آگاه به ما دادى، که ما را دو مرتبه زنده کرد. و مفهوم زندگى و زنده کردن رابه ماآموخت.

 خداوندا! از تو عاجزانه مى‏خواهم این امید مستضعفین جهان را که فرعونیان زمان، با شنیدن نامش بر خود مى‏لرزند، تا ظهور ولى عصر، امام زمان«عج» نگاه دارى.

 خدایا! زمانى من دنیا را پوچ و بى ارزش مى‏دانستم و از خودم و زندگى و انسان‏ها بدم مى‏آمد. همیشه پیش خود فکر مى‏کردم چرا ما را آفریده‏اى و چرا نام ما را انسان گذاشته‏اى؟ در صورتى که در عمل زندگى ما از حیوان هم بدتر است. خوب که فکر مى‏کنم و به زندگى روزمر? خودم و اطرافیانم نگاه مى‏کنم، مى‏بینم زندگى ما همچون حیوانات، بلکه بدتر است. چراکه ما هم مانند حیوانات فقط به فکر خوردن و خوابیدن و رشد ظاهرى کردن و بعد هم ازدواج کردن و بعد تشکیل خانواده دادن و بعد از چند سال پیرى و بعد هم مردن می‌گذرد. در صورتى که  اگر دقت کنید درست حیوانات هم همین زندگى را دارند.